مراسم بزرگداشت و یادبود دکتر علی غضنفری، رئیس پیشین فدراسیون بسکتبال ایران، به همت باشگاه بسکتبال ناروپرگاس و با همراهی آقایان عباس مرشدی، حسن میرزاآقابیگ و بهنام شاهسوند برگزار شد. در این مراسم جمعی از پیشکسوتان، مربیان، بازیکنان و فعالان ورزشی حضور یافته و از نقش اثرگذار این مدیر برجسته در تاریخ بسکتبال ایران تجلیل کردند.
بر اساس روایتها و اسناد منتشرشده از سوی مربیان و مسئولان پیشین فدراسیون، دوران مدیریت دکتر غضنفری یکی از مقاطع مهم و پایهساز در توسعه بسکتبال حرفهای ایران بهشمار میرود. او که پیش از ورود به ورزش، تجربه مدیریتی در مجموعه بینالمللی «کروپ آلمان» داشت، نگرشی صنعتی و برنامهمحور را وارد ساختار فدراسیون کرد؛ نگرشی که موجب شکلگیری مجموعهای از اصلاحات زیرساختی و اداری شد.
از مهمترین اقدامات او میتوان به نوسازی اساسی سالن بسکتبال آزادی، تجهیز خوابگاههای تیمهای ملی، استانداردسازی اردوها، توسعه ساختار آموزشی مربیان و داوران و فعالسازی ردههای پایه اشاره کرد. این مجموعه اقدامات، بنیانی برای رشد نسل طلایی بسکتبال ایران ایجاد کرد؛ نسلی که بعدها به افتخارات آسیایی و جهانی دست یافت.
دکتر غضنفری علاوه بر فعالیتهای ورزشی، چهرهای فرهنگی نیز بود. آثاری چون سرود «سمفونی خلیج فارس» و قطعه «نه گریه، نه خنده» با اجرای همایون شجریان از آثار هنری او بهشمار میروند؛ جنبهای کمتر دیدهشده از شخصیتی که هنر، مدیریت و نگاه انسانی را در کنار یکدیگر داشت.
کتابهای ایشان:
- چه کسی بال هزاران را شکست؟
- شعر آلمانی از آغاز تا امروز
- کاروان عشق
- فصل پنجم
ترجمههای ایشان:
- عشق و نفرت
- بازگشت زرتشت
- هرگز، مگو هرگز!
- گزیده اشعار برتولت برشت
.
جامعه بسکتبال معتقد است میراث مدیریتی دکتر غضنفری، از استانداردسازی زیرساختها تا ایجاد نظم و شایستهسالاری در مدیریت ورزشی، همچنان در بسکتبال ایران دیده میشود و نام او بهعنوان یکی از معماران دوره نوین بسکتبال کشور باقی خواهد ماند.
روایتهای منتشرشده از مربیان، بازیکنان و مسئولان پیشین فدراسیون بسکتبال ایران نشان میدهد که دوران مدیریت دکتر علی غضنفری یکی از دورههای اثرگذار و پایهساز در شکلگیری بسکتبال حرفهای کشور بوده است.
عباس مرشدی، در سالهایی که مربی تیم ملی بودم، دکتر غضنفری برای من فقط یک مدیر نبود؛ معلمی بود که با رفتار حرفهای و منش آرامش مسیرم را عوض کرد. او با احیای بازیهای ورزشی و ملتها فرصت بزرگی برای بسکتبال ایران ساخت؛ فرصتی که بعد از رفتنش خاموش شد.
دوران طلایی بسکتبال ایران حاصل فکر و سختکوشی او بود؛ نسلی که سالها بر آسیا فرمانروایی کرد. بعد از آن، همهچیز به جرقههای فردی محدود شد. دکتر غضنفری تکرارشدنی نبود… یادش همیشه در بسکتبال ایران زنده است.
حسن میرزا آقایک، مربی پیشین تیم ملی بسکتبال ایران و رئیس اسبق هیئت تهران، با اشاره به خدمات مرحوم دکتر غضنفری گفت: «در دوران ریاست ایشان، هم در هیئت تهران و هم در تیم ملی فعالیت داشتم و بسیاری از آموختههای حرفهایام را مدیون مدیریت منطقی و رفتار حرفهای ایشان هستم..
مجید توفیق، بازیکن و مربی سابق تیم ملی بسکتبال ایران، مدیریت مرحوم دکتر علی غضنفری را بینظیر توصیف کرد و گفت: «برنامهها و نگاه ایشان باعث شد بسکتبال ایران به سطح بالای آسیا برسد و آرزوهای ما تحقق یابد.
مهدی گرامی، مربی سابق تیمهای ملی و مسئول کمیتههای بسکتبال نونهالان، افزود: «دوران مدیریت دکتر غضنفری، بنیان بسکتبال نوین ایران بود. آن دوره با همت و بلندنظری ایشان و تیم همراهش، زمینهساز درخشش بسکتبال ایران در آسیا و جهان شد. فدراسیونی که در آن، همه تلاش میکردند استعدادهای مختلف جذب شوند و رقابتهای سالم و حرفهای شکل گیرد.»
سعید طاعتی و پیام سیفی زاده ،مربی و داور بینالمللی بسکتبال، دوران مدیریت دکتر علی غضنفری در فدراسیون را یکی از مهمترین مقاطع تاریخ بسکتبال ایران دانستند. از ایجاد ساختارهای حرفهای، برگزاری اردوهای بلندمدت تیمهای ملی، مسابقات بینالمللی Global Sport یاد کردند که سطح فنی بازیکنان و داوران ایرانی را بهطور چشمگیر ارتقا داد. ایشان تأکید کرد که برنامهریزی هفتساله دکتر غضنفری زمینهساز قهرمانیهای آسیا و پیروزیهای تاریخی تیم ملی شد و او را «بزرگمرد بسکتبال ایران» خواندند.
روح ایشان شاد و یادشان گرامی.
