جمعه، فصل جدید لیگ برتر بسکتبال بانوان باشگاههای ایران آغاز می‌شود.
لیگ برتر بسکتبال بانوان به دلیل تبلیغات نادرست و نداشتن خلاقیت و برنامه‌ریزی متناسب با ظرفیت‌های مالی و فنی تیم‌ها توسط فدراسیون بسکتبال، به محلی برای چشم و هم‌چشمی و تقلید و کپی از روی دست هم برای استخدام بازیکن خارجی تبدیل شده است.
لیگ سراسری بسکتبال بانوان ایران تاریخ 50 ساله دارد. از دیرباز رقابت بین تیم‌های تهرانی وجود داشت و بازیکنان شهرستانی برای دیده شدن راهی به جز حضور در تیم‌های پایتخت نداشتند. بازیکنان اصفهانی در صف اول نقل و انتقال بازیکن از شهرستان به تهران قرار داشتند و پس از بهمن 1357 نیز، کوچ بازیکن از شهرستان‌ها به تهران ادامه‌دار بود.
بازیکنان برای ابراز برتری خود به نسبت دیگران، داشته‌ها و توانایی‌های خود را با دیگران به چالش کشیده و تلاش می‌کردند تا از طریق رقابت، اعتماد به نفس خود را بالا برده و در تیم‌ها حضور پایدار و اثرگذاری داشته باشند.
لیگ‌های سراسری بسکتبال و هجوم بازیکنان شهرستانی به تهران، و افزایش تیم‌های تهرانی نشانه‌ی حرکت نامتوازن در توسعه‌ی بسکتبال بانوان است زیرا زیرساخت و فرصت‌های برابر برای استعدادها در سراسر کشور، نه فقط در پایتخت، وجود ندارد.
در دهه 80 تیم‌های ذوب آهن و سپاهان اصفهان، در دهه 90 تیم‌های قزوینی یا در اواسط این دهه تیم نفت آبادان، تعدادی از شاخص‌ترین تیم‌های خارج از پایتخت بودند که بنا بر حمایت مالی باشگاهها یا اسپانسرها به نتایج مطلوبی دست یافتند. با وجود این، حمایت مالی و اسپانسرها بیشتر در تهران متمرکز هستند و نبود حمایت استانی، باعث انحلال یا شکل‌نگرفتن تیم‌های بانوان در لیگ برتر می‌شود.
در این راه مدیریت فدراسیون‌ها و باشگاهها نیز بیشتر روی تصمیمات و سرمایه‌گذاری تیم‌های تهرانی تمرکز دارند زیرا علاوه بر برخی عوامل بالا، انتخاب کادرهای فنی و بازیکنان در پایتخت راحت‌تر است.
این روند تاکنون به ضرر بسکتبال بانوان بوده که در تاریخ 50 ساله لیگ‌های سراسری تکرار شده است.
امسال لیگ برتر بانوان بسکتبال قرار است با 9 تیم آغاز شود که 7 تیم آن تهرانی هستند! این لیگ برخی از ظرفیت‌های بسکتبال کشور را در خود جای می‌دهد اما بخش‌های زیادی را نه. استعدادهای شهرستانی دیده نمی‌شوند و با کاهش رقابت، جذابیت و گستره‌ی هواداری در استان‌ها از بین خواهد رفت. این در حالی است که فدراسیون بسکتبال کنونی از ابتدای دوره چهار ساله ادعای «شهرستان‌محور» داشت اما در چهارمین سال لیگ برترش، با 7 تیم تهرانی از 9 تیم، ادعاها و شعارهایش رنگ باخت!
آنچه این روزها بیشتر از هر بخش دیگری در لیگ برتر بانوان بسکتبال مورد توجه بوده، جذب بازیکنان خارجی است. انگار تیم‌ها چشم و هم‌چشمی رقابت بر سر گرفتن بازیکن خارجی دارند!
در لیگ برتر بسکتبال بانوان نیز مثل بسکتبال مردان درک درستی از شرایط بسکتبال بین‌المللی وجود ندارد. با وجود برگزاری لیگ‌های سال‌های اخیر و حضور بازیکنان خارجی، تاثیری که این بازیکنان باید به لحاظ فنی و کیفی روی بازیکنان داخلی بگذارند دیده نمی‌شود. از نشانه‌های بارز آن درجا زدن دو سالانه تیم ملی بسکتبال بانوان در سطح B آسیاست. این در شرایطی است که تیم ملی پس از سه سال با مربی خارجی و بازیکن ایرانی – آمریکایی خود نتوانست از عهده رقبای دسته دو آسیا با موفقیت بیرون بیاید.
