سایت خانه بسکتبال ایران ؛ فرزانه جَمامی سرمربی سپهرداد، خودش ردههای سنی را بازی کرد. «آموزشگاهها و قهرمانی کشور» اما خیلی زود برای همین ردهها مربیگری کرد. «قواعد تیمداری پایه رو زود شناختم».
خانم چرا برای مربیگری عجله داشتید؟
«عجله کار شیطونه اما از اولش مربیگری رو دوست داشتم».
چند ساله بودید؟
«17 ساله».
از کی بازی کردید؟
«از پنجم ابتدایی. چند ساله میشدم»؟
منم ریاضیم خوب نیست.
«بذارید بگم بهتون که سنم به مینیبسکتبال میخورد».
بین 10 تا 11 ساله.
«همین حدودا».
امسال دختری که از 17 سالگی در بسکتبال مربیگری کرده، سرمربی تیم آسمان سترگ سپهرداد در مسابقات بسکتبال باشگاههای ایران بود. میگوید «میسازد». بازیکن، گاهی هم با روزگار.
9 – 8 تا 18 و 19 ساله برایش بازی میکردند. باختند، بردند، به 8 تیم بالا رسیدند اما فرزانه جَمامی میگوید:
«کم یا زیاد نتایج مهم نیست، این مدل بسکتبال رو دوست دارم».
فرزانه جَمامی سرمربی سپهرداد، خودش ردههای سنی را بازی کرد. «آموزشگاهها و قهرمانی کشور» اما خیلی زود برای همین ردهها مربیگری کرد. «قواعد تیمداری پایه رو زود شناختم».
کار با پوران عباسی برای جمامی در کار پایه، دغدغههای تازهای ساخت.
«نمیتوانی پایه کار کنی و دغدغه نداشته باشی. اینکه یاد بگیری و یاد بدی، اونم به بچههای این دور و زمونه».
کار در مدارس به مربیان نیرویی مضاعف میبخشد. نمیترسند. قدرت مقابله پیدا میکنند. با هر سطحی از توانایی حریف.
چون «باور» دارند.
این را وقتی با فرزانه جمامی صحبت میکنم به خوبی درک میکنم.
سپهرداد روی کاغذ 5 نفر 18 ساله، 4 نفر 19 ساله، 3 نفر 20 و 21 ساله و یک نفر 28 ساله داشت اما «عشق» بن مایۀ تیم، بدون رژه اعداد؛ در قلب جمامی جاری است.
«عاشق؟ نمیدونم باید از بچهها بپرسید اما مطمیٔنم عاشقانه کار کردم. من از اول در کنار خانم عباسی وایستادم. کار یاد گرفتم.
از لیگ دو تا یک و سوپرلیگ با راه آهن، نیکان ترابر و نسیم گرفته تا کوشا سپهر در بازیهای غرب آسیا. از پایینترین سطح تا بالاترین اما با کار پایه زندگی کردم. خانم عباسی یک فرد نیست یک سیستم آموزشی در پایه برای بهینهسازی تواناییهاست و بهترین سالهای کارم در بسکتبال با ایشان بود».
عباسی و جمامی با قلک پساندازشان تیم را سر پا نگه داشتند.
«درآمد کانونها با کمکهای برخی خانوادهها را پای هزینههای تیم ریختیم. خدا رو شکر امسال سرمون بالاست».
فصل بعد؟
تصمیم نگرفتم.
از خانم عباسی جدا شدید؟
«همیشه برای ایشان احترام قایٔلم و جدا شدن از خانم عباسی سختترین کار ممکن بود اما از یک جایی باید جدا شد و تجربهای جداگانه ساخت».
بچهها؟
«این تصمیمی بود که من برای خودم گرفتم».
عجله نکردید؟
«عجله کار شیطونه. در ۳۲ سالگى وقتش رسیده».
مصاحبههای سرضرب و سئوال جوابهای فراوان از بازیکنان بسکتبال را در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.
سعی میکنیم در هفته با یکی از بازیکنان گفت و گو کنیم و شما را در جریان احوالات شخصی، بازی و تا حدودی زندگی آنان قرار بدهیم.
دیگر مصاحبههای اختصاصی خانه بسکتبال ایران را از اینجا بخوانید. دیالوگ
