زمانی بود که لیگ برتر بسکتبال ایران قوی‌ترین لیگ منطقه غرب آسیا لقب گرفته بود حتی با لیگ چین مقایسه می‌شد اما چرا امروز به یکی از ضعیف‌ترین لیگ‌های آسیایی تبدیل شده است؟
لیگ برتر بسکتبال وارد چهارمین سال برگزاری خود با فدراسیون کنونی شد اما همچنان همان بحث‌های همیشگی مطرح است. بحث ضعف و مشکلات چند لایه و ترکیبی از مشکلات ساختاری، مالی، مدیریتی و … باعث شده کیفیت لیگ پایین‌تر از استانداردهای در مقایسه با ادوار پرفروغ بسکتبال ایران باشد.
با تغییر هر فدراسیونی انتظار می‌رود تا گروه جدید، خلاقیت و ابتکار مدیریتی در خصوص برطرف کردن مشکلات مالی و اقتصادی لیگ برتر داشته باشد اما فدراسیون بسکتبال کنونی از حدود 44 ماه پیش که روی کار است، در ایجاد ساختار مناسب به لحاظ کمی و کیفی ناموفق بود.
در نگاه کلان اقتصادی، تیم‌های دولتی با کوچکترین تغییر اقتصادی دچار چالش می‌شوند. بودجه تیم‌های خصوصی محدود است و نداشتن اسپانسر باعث شده تا نسبت به سرمایه‌گذاری پایدار رغبت نداشته باشند.
چیزی به نام حق پخش نیز وجود ندارد اما در کنار این مشکلات باید به ضعف در مدیریت و سازمان‌دهی اشاره کرد که قادر به ایجاد ثبات و برنامه‌ریزی در درازمدت نیست و به دلیل نداشتن ساختار حرفه‌ای یا ابتکارعمل و خلاقیت، لیگ برتر بسکتبال را با چالش‌های دیگری روبرو کرده است.
فدراسیون بسکتبال در فعالیت رسانه‌ای، ایجاد محبوبیت همینطور معرفی برند بسکتبال ضعیف عمل کرد. با کم شدن سطح جذابیت بازی‌ها، بازاریابی و رقابت بین اسپانسرها برای ورود به بسکتبال وجود ندارد.
یکی دیگر از نکاتی که به لیگ برتر بسکتبال ضربه زده این است که ما در سال‌های اخیر درکی از شرایط غرب آسیا نداشتیم. ضعف در ارتباطات بین‌المللی از سطح ملی تا باشگاهی مشهود است. شاید تیم‌های باشگاهی با استخدام دو سه بازیکن خارجی در لیگ‌های داخلی نتیجه بگیرند اما تعداد معدود ورود بازیکن باکیفیت خارجی، خروجی مناسبی روی لیگ برتر در نسبت با لیگ‌های منطقه و آسیا نداشت. در دو دوره گذشته، باشگاههای برتر ایران در جام باشگاههای آسیا یا چهارم شدند و یا همچون رقابت‌های امسال که نماینده ایران اصلاً به جمع چهار تیم پایانی راه پیدا نکرد!
ورود بازیکن خارجی، یا بودجه تیم‌ها در هر دوره به طور مجزا باید بررسی شود. چه بسا هر دوی این امکان وجود داشت اما باز هم نتیجه حاصل نشد که این خود بحث جداگانه‌ای دارد.
کسی نیست که نداند لیگ برتر بسکتبال ایران بسان خیلی از رشته‌های دیگر از نظر زیرساخت، بودجه، مدیریت و آموزش هنوز حرفه‌ای نشده و تا وقتی ساختار باشگاه‌ها و فدراسیون تغییر نکند، بازاریابی و تجاری شدن، به معنای واقعی و نه بده بستان تبلیغاتی بین چند نفر، رشد نمی‌کند. بدون داشتن ابتکارعمل و خلاقیت همچنین با ضعف مدیریتی که حاکم است، بر کیفیت فنی و جذابیت بازی‌ها اضافه نخواهد کرد.
