خبرگزاری فارس در گزارشی با تیتر « بسکتبال ایران بهشت دو رگهها » به بررسی وضعیت بازیکنان دو رگه و مهاجران ایرانی در سالهای گذشته پرداخته که در سالهای اخیر تعدادی از آنان در تیمهای باشگاهی و ملی ایران بازی کردند.
من هم با بخش آخر این گزارش که قسمتهایی از حرفهای با من در آن استفاده شده مؤافقم که حق این بازیکنان است در تیمهای ایرانی و تیم ملی بازی کنند، شکی نیست، چون ایرانی هستند اما این حجم از پیگیری حضور این بازیکنان در تیمهای ملی سئوالبرانگیز است.
اگر چه آسیبهای دیگری هم دارد مثل بی انگیزه کردن نیروهای داخلی که بارها دیده شد، این بازیکنان نه فقط همسطح بازیکنان داخلی نبودند، بلکه سطحی پایینتر از آنان هم داشتند اما بنا به توصیهها و خواستها با مبنای فردی، بازیکن ملی شدند.
در این میان شاهد هدررفت استعدادهایی بودیم که در گذشته هم اتفاق افتاده است.
به نوشتۀ این خبرگزاری «اگر پیگیریها به جای جذب و آوردن آنها به ایران، صرف ساختن بازیکنانی در داخل میشد، شاید الان وضعیت بهتر از گذشته بود».
این را هم باید اضافه کرد که بازیکنان دو رگه بعد از ورود به تیم ملی احساس امنیت بدون رقابت میکنند و چون دو رگهاند پس هستند! بازیکنانی که پس از مدتی برای آنان تیم باشگاهیتوسط کادرفنی تیم ملی مستقر در تیمها تقدیم میشود!
آش آنقدر شور شده که در بخش بانوان هم نیکا بیکلیکلی مربی همراه تیم ملی بسکتبال سه نفره معتقد است در بسکتبال سه نفره باید از بازیکنان تبعه استفاده کرد!
یعنی از بین چهار نفری که انتخاب میشوند، دو نفر غیر ایرانی باشند.
نیکا به شرق گفت:
«در این چند وقت اخیر چند بازیکن روس و اوکراینی به ایران آمدهاند که شناسنامه و پاسپورت ایرانی دارند. آنها مسلمان شدهاند و در اینجا ازدواج کردهاند. این نفرات درحالحاضر در رقابت لیگ بازی میکنند.
اگر ما هم بتوانیم از این بازیکنان در ترکیب تیم ملی (سه نفره) استفاده کنیم، شانسمان برای کسب سهمیه در مسابقات انتخابی بالا میرود. فیزیک این بسکتبالیستهای روس و اوکراینی به درد ما میخورد».
